ROK I>EMISJA GŁOSU>TEKST "NA SKRZYDŁOPIÓRACH DZIO

Elwira

NA SKRZYDŁOPIÓRACH DZIOBOPTAKA
(LIST PARODYSTYCZNY)

Wielmożny Panie i mój najosobliwszej osobliwości Dobrodzieju!
Nie jestem ja skrzydłopiórem dzioboptaka, ażebym wzbiwszy się
orłoszybim strzałopędem w góromachy hojnobujnej imaginacji,
podobał WPanu Dobrodziejowi wzdłuż mojego chęciomiaru
z wdzięcznobrzęcznie miodosłodkich miłogłosów pstrokwiecistej
cudowody literackobukietniczy uwić kiwatosnop.
Ale niepodobne wiennopuchy niech się zdobywają opuchliwą
fantazjomachiną nawiedzeni kłamcobrechy, czyli poetyści wier-
szorymce, którzy, sadząc się z uchadoraźną kadencyją, nieustannie
jak zrazy w tyglorynku usadzą WPanu Dobr. niechybie coś
wielkiego. /.../
wolę w zaciszu Kołoryja, przesyłając WPanu Dobr. moje najniższe
kiwokłony i skrobonogi, choć grubopłaską, lecz prostoszczerą
chęć moją sercowędność pocztogonem zakorespondować oraz
oświadczyć nasze powszechne szczerogłoski, ażeby WPan
Dobr. teraźniejszego tańcoczasu z dostojnie obraną sobie
małżoną podług swoich miłosnych sercopuków księżnoślubnym
wężoguzłem był połączony i abyśmy syna powinszować mogli
i jednym hałasokrzykiem zawołać: "Daj, Boże, aby ten
wrzeszczopyski synaliska, odudlawszy się po samo gardłodziurki
cnót macierzystych, wystrzelił w przyszłoczasie dylongowatym
Goliatom wcześnie na postrach nieprzyjacielskich wrogów naszej
ukochanej tatuńszczyzny - i aby ten krasnopyski był mądrogłowy,
dobroduszny, złototuczny, śmiałobitny, hojnodawczy, a ażeby
miał zaszczytny zaszczyt zaszczycać się na szczycie zaszczytnych
Polaków, przy którym to zaszczycie, dobrym bycie i apetycie
zastaję najniższym służkosłużnokiem.

Życzę powodzenia przy łamaniu języka ;-)