Anikamon - bzzzy

Anikamon

  

Zakręty szarych ulic wiją się jak pukle siwych włosów
wypadnięte z bycia godnymi uwagi
gubione co dnia siwe drogi
jak ślady zostawiane dla niego
choć nie do odnalezienia zakwalifikowane

Pastors

Cóż mogę napisać...hmmm.Pięciowiersz to niebywały.Podobaja mi się porównania.Dopatruje sie w nich bardzo modernistycznego podejścia do dróg życiowych, które bywają zawiłe jak "pukle siwych włosów".
Rozumie tez, że podmiot liryczny nie chce by ktoś odnalażł jego drogi, a raczej ślady na drogach prowadzące do niego samego. A dlaczego? Czy przyczyna tkwi w nim samym czy to raczej jest nie zależne od niego, przeznaczenie - Bo zostały "
nie do odnalezienia zakwalifikowane".A więc dopatruje się motywu ludzkiego przeznaczenia, zawiłści ludzkiego życia.
Pozdrawiam Anikamon

maheusz

Podobac sie podoba. Skomplikowany to jest wiersz. Metaforyczny. Szzzzzarosc i bezzzzznadzieja :). Tylko bzy? Gdziez bzy sa, pytam sie? ;). Smutek ludzkiego zycia to starosc jak rozumiem... I przez to te kosmyki wlosow srebrne (ale srebro jest cenne a ta szarosc jest szaroscia kurzu tylko, nieprawdaz? ^^). I to, ze starosc jest pustka, brakiem zainteresowania... Energii?

Podoba sie, jak juz pisalem. Bardzo. I coz mi wiecej dodac, biednemu? ;)

PlayR

Pastors -> Mnie się jednak wydaje, że podmiot chce by ślady te zostały odnalezione. Inaczej po co by je w ogóle zostawiać? Coś innego wpływa na to, że nie są one do odnalezienia. Wiemy na pewno, że są one gubione, ale dlaczego? Brakuje kilku elementów by można było stwierdzić coś więcej. Nie wiemy dla kogo dokładnie są one nie do odnalezienia. Nie wiemy też czym ów ślady mogą być. Pozostaje się jedynie domyślać. A im więcej ludzi zacznie się domyślać przeróżnych rzeczy, tym więcej powstanie interpretacji.

Reszta wydaje mi się w miare jasna (przynajmniej dla mnie łatwiejsza w interpretacji). Droga jako droga życia. Na pewno kręta i dla wielu szara, nieciekawa, monotonna, czyli niegodna uwagi. Co do siwizny zwykła ona symbolizować starość. Są różne aspekty pojmowania starości. Może to być zarówno mądrość wzięta z życiowego doświadczenia jak i najnudniejszy okres w życiu, gdy kończy się młodzieńcze szaleństwo, przechodzi cały życiowy zapał i pozostaje jedynie oczekiwanie na śmierć. Jeśli mówimy tutaj o szarych i nieodnych uwagi drogach przyrównanych do starości opcja druga pasuje o wiele bardziej.

Demoniq

Hm...za krótkie, za krótkie i przez to jakby wyrwane z szerszego kontekstu (w moim osobistym odbiorze;). Ciekawa forma, aczkolwiek znalazło by się zastrzeżenie do drugiego wersu:

Anikamon

Droga jest nieodłacznym elementem każdego losu i każdy zostawia na niej swoje ślady czy to intencjonalnie czy przypadkowo. Jeżeli jest to proces zamierzony może się wówczas oczekiwać, że ktoś te ślady zauważy i rozpozna, nazwie, będą dla niego cenne. Dla kogoś może to być drugi człowiek bądź jakaś emocja, zdarzenie, może też to być np. bóg, choć to ostatnie nie było moim zamierzeniem podczas pisania. W tym wypadku tak, jast do droga zawiła, niełatwa. Ale czy prostą drogą idzie się lżej?

A'propos wypowiedzi Demoniq: wolę krótkie niż przegadane, zresztą lubię zostawiać miejsce dla róznorodnej intrpretacji. Wypadnietę - śmiem tweirdzic, że to taki gramatyczny neologizm.

Nie utożasamiam starości z czmś szarym i bylejakim. Ponadto w skali barw Luschnera szary to kolor neutralny, bez negatywnego zabarwienia. Użycie porównania w postaci siwizny miało raczej symbolizować czas trwania opisanego procesu, aż po kres naszych dni.
Byc może w podmiocie lirycznym mimo upływu czasu tli się jeszcze nadzieja na owe odnalezienie.