agnes - marazm

agnes

Popadam w stan nieznany
W otchłani melancholii
W szarość
Marazm
Płaczę
Nie wiem sama, czemu
Jak?
Po co?
Dlaczego?
Dla kogo?
Przez kogo?
Samo cieknie mi z oczu
Trzęsę się
Zimno mi
Czuje zimno w żołądku
Mam zimne dłonie
Zamarznięte oczy
I martwe serce
Czuje pustek wewnętrzna
Jakby ktoś wyrwał mi wnętrze
Wszystko po kolei
Wątrobę
Metry jelit
Wszystko, co czuję to pustka -dół
Dół, w który wpadam
Z którego nie mogę wyjść

Ocieram łzy
Tonę w nich
W łzach rozpaczy
Wydobywających się
Z pustek wewnątrzkomórkowych
Mego organizmu

Siedzę w pokoju
Biało-szpitalne ściany
Fartuchy
I organiczna krew wokół
Zbieram moje organy chce je wepchnąć
W siebie
Odzyskać
Nie umiem
Nie chce

Minuta przed śmiercią
Śmiercią smutku

maheusz

Ciekawe, ale to wszystko... dosc obrzydliwe :]. Wybacz, ale te 'metry jelit', 'moje organy' wywoluja tylko skojarzenie z jakims krawym horrorem. Aczkolwiek w ciekawa strone to idzie... ale znow - tylko ciekawym to moge nazwac :). Czy to wystarczy? :)