owieczkaa - Wracając

owieczkaa

w ulicznych lampach
żółte psy
za oczy szarpie
kloszard-noc

już nie ma ludzi -
został byt
cieniem u kroków
czarny kot

niebo jak kula
w pustej dłoni
i w puszce płuc
twój własny dom

maheusz

Hmm... o ile rozumiem dwie pierwsze części, to przyznam, że część trzecia sprawia mi pewien kłopot... Część pierwsza dotyczy nocy i światła latarń, które walczy z mrokiem (być może "żółty pies" jest naszym wiernym sługą - ogniem i dlatego właśnie ma tę postać). W drugiej istnieją cienie - koty, niezależne i samotne. Choć więc nie ma w nocy nic, to przechadzają się w niej jakieś byty-niebyty ^^. Ale część trzecia mnie zagięła ^^. Dwa pierwsze wersy rozumiem - wielkie, gładkie niebo (jak kula), potem sprzeczność (jak kula w pustej dłoni). Chyba, że chodzi o kulę jako pocisk :]. A dwa ostatnie wersy są dla mnie zagadką... Czy chodzi o to, że pod niebieskim niebem znajduje sie nasz dom? Albo, ze jestesmy jego dziecmi, czy też niebo jest płucami świata? Nie wiem :). Ale podoba mi się to skomplikowanie, nawet jeśli to za wiele na mój mały rozumek Razz

. Chyba sie za bardzo rozpisalem :)

owieczkaa

dobrze..mozna rozkladac to na wersy i szukac szukac. a mozna przeczytac i po prostu powiedziec: "hmm..rzeczywiscie, dobre".. Albo cos zupelnie innego. A ostatnie dwa wersy rzeczywiscie sa kluczem. mam slabosc do point :)

Gołąbek

W dwóch ostatnich wersach rzecz o tem, iż sami sobie domem,że dom jest wszedzie,gdzie my tego chcemy,gzdzie jesteśmy.W efekcie czego można by tu wysnuć bezpośrednią... hipotezę, że dom jest wszędzie gdzie i my.